Lomi Lomi Nui

Lomi Lomi Nui jest masażem relaksacyjnym. Przywracającym harmonię na wielu płaszczyznach, docierającym do miejsc, w których najbardziej potrzebujemy spokoju i ukojenia. Podczas masażu, poprzez pełen szacunku dotyk będziecie mogli odnależć akceptacje, obecność i troskę.

Lomi Lomi Nui jest również skierowany do sportowców, jako uzupełnienie regularnych sesji rozciągających i rolowania. Idealny dla wspinaczy w dni restowe 🙂 Podczas masażu, mięśnie wokół głównych stawów ciała są rozciągane, co znacznie wpływa na poprawę zakresu ruchów. Wykonywany długimi ruchami przedramion, bardzo dobrze wpływa na układ powięziowy.

Lomi Lomi Nui w kontekście źródłowym, pięknie opisuje Marta Gierczyńska, od której nauczyłam się tego masażu.

“W wolnym tłumaczeniu lomi lomi to masaż miękką łapą zrelaksowanego kota. (...) Hawajczycy są mistrzami celebrowania życia. Uważają, że jesteśmy tu po to, aby być szczęśliwym. Przyjemność jest niezbędnym elementem w powracaniu do zdrowia i naturalnej harmonii. Kiedy jej doznajemy ciało rozluźnia się, puszczają napięcia, energia dużo swobodniej płynie przez ciało. Dlatego przyjemny, pełen szacunku dotyk jest podstawą tej sztuki.”

Lomi oznacza ugniatać, głaskać. Nui to jedyny, wyjątkowy. Masaż ten obejmuje całe ciało (poza sferami intymnymi), a wykonuje się go głównie przedramionami. Długie i płynne ruchy, sprawiają, że masowana osoba doświadcza głębokiej relaksacji.”

“Jest to metoda pracy z ciałem wywodząca się z Hawajów, powszechnie uznana za głęboko uzdrawiającą formę masażu. Tradycja ta sięga setki lat wstecz, a przekazywana była z pokolenia na pokolenie. W dawnych czasach masaż był nieodłączną częścią kultury wysp i stałym elementem dnia codziennego. Rozwinęło się wiele form lomi lomi, ta z którą najczęściej możemy się spotkać w Polsce, to lomi lomi nui, czyli masaż świątynny. Jest to ceremonia przeznaczona na specjalne okazje. Stosowana była, aby wspierać ważne osobistości w lokalnych społecznościach, w podejmowaniu istotnych decyzji. Podobno taki rytuał trwał nawet parę dni, nic więc dziwnego, że po jego zakończeniu wodzowie spoglądali na ziemskie sprawy z zupełnie innej perspektywy.